Gezellig druk

De laatste dag in Tokio is al even achter de rug. Mijn indruk van Tokio is: druk, op alle manieren dus ook gezellig druk. Er is veel om te zien en beleven. Zo veel dat je minstens een heel leven nodig hebt om alles te zien. Dus stel je eens voor wat voor een uitdaging het is om in 4 dagen zo veel mogelijk te doen. Vandaar dat ik dit nu pas kan schrijven.

In de ochtend liepen we even door Harajuku. De normaal zo drukke straten waren ontzettend rustig omdat de winkels dicht waren. Dat vonden we niet zo erg, we wilden de kleding daar vooral zien, nog niet kopen. Dat doen we wel in Osaka, want dat scheelt sjouwen.

Na een kort bezoek aan Harajuku gingen we verder naar Shibuya. Daar staat het standbeeld van Hachi(ko). De uitgang van station Shibuya stond in de steigers, we waren daarom even bang dat Hachiko daar ook achter stond. Ik checkte daarom even Google maps en zag dat het standbeeld 100 meter verder was. Ik liep die richting op en ja hoor, daar stond Hachi trots te kijken, zonder steigers. Tijd voor een foto dus. Daarna gingen we even kijken naar het Shibuya Crossing, het wereldberoemde drukke kruispunt dat eigenlijk niet zo heel druk is. Toch leuk!

Toen gingen we naar Akihabara, de wijk die bekend staat om anime en technologie. Deze wijk was de plaats om leuke cadeautjes te zoeken voor Tim. We hebben een mooi shirt voor hem gevonden en een soort van Japanse Schleich beestjes. Zeker weten dat hij die nog niet heeft! Ik had ook een over sized t-shirt gekocht van een anime die ik leuk vind. Akihabara is een levendige buurt waar je je ogen uit kijkt. Je ziet er overal plaatjes van anime en heel soms mensen in cosplay. Maar Akihabara heeft veel meer dan alleen maar anime en gadgets. Je kunt er ook lekkere bladerdeeg gebakjes met room eten.

In de buurt van Akihabara light het Dawn Robot café. De robots in het café zijn geen robots met kunstmatige inteligentie. Ze worden op afstand bestuurd door echte mensen. De mensen die de robots besturen kunnen zelf moeilijk naar hun werk komen door een ziekte of beperking. Onze serveester op afstand was een jonge vrouw genaamd Jun. Jun is 19 jaar jong en zit al van jongs af aan in een rolstoel. Dat ze niet kan lopen weerhoudt haar er niet van om actief te zijn. Jun speelt rolstoeltennis en studeert Engels om les te geven op speciaal onderwijs. Tijdens het eten konden we even met Jun kletsen over van alles en nog wat. Het was erg leuk om haar te leren kennen. Het café heeft heel veel indruk op mij gemaakt, vooral vanwege het maatschappelijke concept. De mensen voor wie het moeilijk is om werk te vinden dat bij hen past, zijn vaak de mensen die het liefst willen werken. Ik vind het daarom erg mooi dat het Dawn Café die mensen helpt om werk te vinden.

Aan het eind van de dag gingen we naar Teamlab Planets. Dit is van dezelfde organisatie als Teamlab Borderless. Toch is Teamlab Planet heel anders dan Teamlab Borderless. Planets is een stuk kleiner, maar de kunst prikkelt meer verschillende zintuigen. Vooral geur en gevoel. Om de kunst goed te beleven moesten we het museum betreden op blote voeten. We begonnen met de water route. We liepen door een waterpad dat uitliep in een kamer die leek op een grote zee. Op het water, dat tot mijn knieën kwam, werd lichtkunst geprojecteerd. Zo leek het of we midden tussen de koi karpers stonden. Daarna gingen we naar de bloem route. Daar zaten we bij een brede klimop die via touwtjes omhoog en omlaag getild werden. Ik vond vooral het water onderdeel leuk en ontspannend na een lange dag.

Morgen verruilen we het drukke Tokio voor Hakone een stadje met mooie natuur, lekkere Japanse snoepjes en last but not least: Onsens (hete bronnen).