De volle 200%

Als je iemand vraagt om een Japanner te beschrijven krijg je vaak het volgende te horen: Het zijn serieuze hardwerkende mensen. Dit klopt wel een beetje. Japanners werken erg hard, vaak te hard. Voor alles wat ze doen geven ze de volle 200% en met alles bedoel ik ook echt alles. Daar kwam ik wel achter toen ik met ze ging feesten.

Karaoke

"Wij gaan naar de Karaoke!" riep Mio een van onze huisgenoten "Wie wil er mee?" Karaoke, dat moet ik gedaan hebben, dus ik zei ja. Het viel me al snel op dat ik de enige niet-japanner was die meeging. Leuk!

Onderweg kletste ik met een andere huisgenote, Hinata. Hinata en ik hebben veel gemeen met elkaar dus we kunnen het goed met elkaar vinden. "Nikki wat dapper dat je als enige buitenlander met een groep Japanners naar de karaoke gaat!" zei ze. Ik wist niet wat ze bedoelde. Hoezo is dat dapper? Ik ben ondertussen wel gewend dat ik opval. Een paar uur later kwam ik er achter wat Hinata bedoelde.

Tot je erbij neervalt... en weer op staat.

Daarnet zei ik dat Japanners voor alles de volle 200% geven. Feesten is zeker geen uitzondering. Na een paar glazen bier, (pruimen)wijn of sake is er van de serieuze Japanner weinig over. Ze gaan helemaal los op hun favoriete nummers. Ik koos er ook een paar uit. De groep verwachte dat ik vooral Engelse nummers uitkoos, maar dat was niet het geval. Ik koos een hoop Japanse nummers, volgens Hinata hele ingewikkelde nummers, daar gaf ze mij weken later nog complimenten over. In ruil daarvoor vertel ik haar weer dat ik het knap vind dat ze meezong met Rammstein.

Om 2 uur werd ik net als iedereen een beetje moe, maar we gingen door en door en door. Letterlijk tot we erbij neer vielen. Ik besloot uiteindelijk een dutje te doen, dat deden sommigen ook. Ondertussen zongen anderen nog vrolijk door. Om half 5 toen iedereen ladderzat was en zelfs Disney en Studio Ghibli liedjes te moeilijk werden vonden we het mooi geweest. Om 5 uur kon ik lekker naar bed om de volle 200% weer terug te winnen.

Huisfeestjes

We hebben ook wel eens huisfeestjes. De 29e November was er een georganiseerd door Matilde, mijn Italiaanse huisgenote. Typisch Italiaans begonnen we om 8 uur terwijl op de planning 7 uur stond. Zodra het feest begon was het luid. We dansten en zongen op de meest foute muziek. Denk Barbie girl en I'm blue. Op een gegeven moment zette een huisgenoot Crazy Frog op. Ik ging helemaal los. "Wat is dit?" vroeg een huisgenoot. "Iets Europees!" zei ik, een goed excuus voor alles dat gênant is. "We gaan nog even naar de nachtclub! Wie wil er mee?" Vroeg Yoshi, een van de Japanners. Denkend aan de karaoke en het uitstapje naar Otsu dat op de planning stond zei ik "Nee dank je, het is mooi geweest."

Playlist

Denken jullie "Nou ik wil wel een beetje van zo'n Japans feest? Dat komt goed uit, want ik heb deze playlist (https://www.youtube.com/watch?v=PNkaoGmelzc[e-38]list=PL6fo--iZCrSjzbvDZRaDHZQdhF3rBOtIu) voor jullie gemaakt. Willen jullie het nog meer Japans maken? Dan raad ik aan om na een veel te lange werkdag te luisteren tot een uur of 5, dutjes tussendoor mogen.