Mam gaat naar huis

De laatste dag in Osaka voor mam.

Na het lekkere, uitgebreide ontbijt, was het tijd om de koffers te pakken.

Mijn koffertje was niet zoveel werk, het meeste staat namelijk al in mijn kamer. Die van mam was

ook zo gepiept. Wat gaat het toch snel.

Alles naar beneden brengen, wegen (gelukkig hadden we geen teveel aan gewicht), de laatste

rekeningen betalen en uitchecken.

Vandaag is het voor het eerst dat we vrij veel regen hebben, de wolken huilen om het naderend

afscheid zullen we maar zeggen.

De taxi was keurig op tijd en hop daar gingen we richting Kansai Airport. Het was ongeveer een uurtje

met de taxi. Mam hoopte dat er snel ingecheckt kon worden, maar dat was niet zo. Mam vliegt van

Osaka naar Singapore en vandaar naar Amsterdam. Daarna met de trein naar Den Bosch waar pap en

Tim haar komen ophalen. Een echte globetrotter die moeder van mij.

We moesten toch nog een behoorlijk tijdje wachten. Wat is het dan toch fijn om een Starbucks bij de

hand te hebben.

Uiteindelijk kwam het onvermijdelijke afscheid dan toch. Nog even een dikke knuffel, zwaaien. We

hebben een supermooie, fijne, gezellige en bijzondere tijd gehad samen. Herinneringen gemaakt die

we allebei nooit zullen vergeten.

En toen stond ik er alleen voor. Spannend hoor, maar ik ben al redelijk “geland” in Osaka. Het grote

avontuur gaat beginnen. Maar “first things first”: eerst maar eens de trein terug naar “huis” pakken.