Op en neer, omhoog en omlaag

In Kyoto komen had zo zijn ups en downs. Letterlijk, want we moesten de bus nemen naar het station. Hakone is wat meer afgelegen, daarom konden we op de dag dat we vertrokken geen taxi bellen die op tijd kon komen. De bus vertrok wel op tijd, maar die stond op een heuvel, dus wij met onze koffers heuvel op en heuvel af. Gelukkig konden we wel genieten van het mooie watervalletje op de route.

Dus na een bus reis, nog een treinreis en de Shinkansen kwamen we aan in Kyoto. We kochten wat te eten bij de 7Eleven (soort van Kiosk maar net wat groter) en werden daar begroet door een leuke kassa medewerker die van zijn werk een grote show maakte. Hij had het nog even over dat hij ooit in Nederland een haring had gegeten.

Toen kwamen we na een verwarrende taxi rit (hoe kan iemand hier taxichauffeur zijn zonder Engels of Japans te spreken???) aan bij ons hotel. We namen een pauze en bereidde ons voor op de avond wandeling.

Op het meeting punt van de avondwandeling ontmoette ik een wat ouder vrouwtje die geboren en getogen was in Kyoto. Dat kon ik zien en horen aan hoe ze praat, in Kyoto heeft een heel herkenbaar accent dat voor mij elegant klinkt. We hadden het over mijn studie en hoe ik Japan ervaar. Ik was de eerste Nederlander die ze ooit had ontmoet, zei ze. Ze vond het heel indrukwekkend dat ik Japans kon, dat zei ze een keer of 10. Heel leuk.

Onze wandeling begon bij Shiji Ohashi. Een brug waar mam, pap, Kai en ik dankzij het reisprogramma van James May, al vaak over gepraat hebben. We zagen bij de brug het standbeeld van de bedenkster van het Kabuki theater. Een vorm van Japans theater waarbij een voorstelling ruim 6 uur kan duren. Daarna gingen we naar de Gion wijk waar we kort een Geisha hebben gezien in een blauwe Kimono. Omdat ze snel naar een klant toe ging kon ik helaas geen foto van haar maken.

Uiteindelijk kwamen we aan bij een tempel waar je op een wel hele apparte manier een wens kon doen. Namelijk door onder een soort van grote piñata te kruipen met een papiertje waar jouw wens op geschreven stond. Als dit gelukt was mocht je papiertje op de wens-"piñata" gelijmd worden. Het was me gelukt! Maar de wens hou ik natuurlijk voor mezelf.

Tijdens onze tour kwamen we ook langs de oudste toren van Kyoto en de Yassaka tempel. De Yassaka tempel is een tempel waar men specifiek bid om de genezing van ziekte en het behouden van gezondheid. Daar gaan we zeker nog een stempel halen. Net voor het eind van de tour gingen we eten bij een restaurant dat vooral matcha (groene thee) toetjes verkocht. Daar had ik een heerlijke matcha tiramisu op mmm. De tour eindigde in de buurt Pontocho waar lekkere restaurants waren. Daar bleven we nog even hangen om yakitori te eten. Mmmm wat lekker!