Vandaag bij Wegmisbruikers

Nu ga ik eindelijk weer verder met de rondreis die mam en ik gemaakt hebben. Het loopt allemaal

een beetje door elkaar. Het is erg druk met school, leren, koken, boodschappen doen en dan ook nog allerlei leuke tripjes!

Daarom heb ik maar een co-writer in de arm genomen om me een beetje te helpen (mam dus).

Kyoto is een bijzondere stad met twee gezichten. Aan de ene kant is het heel modern met

wolkenkrabbers en brede straten. Maar sla je dan een klein straatje in, dan zit je meteen in het oude

Kyoto met houten huisjes. Dit hebben we gisteren goed kunnen zien tijdens de avondwandeling. We

kwamen langs vele theehuizen waar geisha’s werken. Zo’n theehuis kun je herkennen aan zwarte

plankjes met inscriptie bij de voordeur.

De tweede dag stond er een fietstour op het programma. We blijven toch Nederlanders hè? Kyoto is

een fietsvriendelijke stad, er is niet zoveel hoogteverschil. We hadden bij de fietsverhuur met onze

gids Eiji afgesproken. Een korte wandeling vanuit het hotel en we waren er al. Eiji was een leuke gast,

die in het dagelijks leven ook nog muziekproducer was. Hij kwam uit een goed jaar (1964!). Na wat

gekletst te hebben gingen we op weg. Fietsen in Kyoto is wel iets anders dan fietsen in Geffen of Oss.

Zo mag je daar op de stoep fietsen als het op de weg te druk is, tussen alle voetgangers door. Het is

even wennen (ik voelde me net een wegpiraat!), maar na een kwartiertje weet je al niet beter. Het was heerlijk weer en we hebben behoorlijk wat gezien. Zo zijn we naar het park gefietst waar het Imperial Palace staat.

Kyoto is eeuwenlang de hoofdstad van Japan geweest. De keizer en zijn familie woonden in het Imperial

Palace. De keizer verliet het paleis toen Tokyo de hoofdstad van Japan werd. Het park eromheen is

super groot en ziet er prachtig uit. Gidsen in Japan zijn dol op foto’s maken. Eiji was hier geen

uitzondering op. Van mam zijn er in deze vakantie meer foto’s gemaakt dan in de afgelopen 10 jaar.

En door …. Na een bezoekje aan de lokale markt werd natuurlijk mochi werd gekocht. Dit is een

rijstcakeje gevuld met anko, rode bonenpasta. Ik vind alles met anko heerlijk!

We fietsten lekker langs het water waar we even stopten om de mochi op te eten. Via stapstenen in

de vorm van schildpadden, konden we het water oversteken. Daar hebben we gezellig zitten kletsen

over hoe het leven in Japan was, de familie van Eiji, zijn werk en natuurlijk onze belevenissen tot nu.

Ook wel bijzonder is dat heel veel Japanners het afval dat ze maken verzamelen in een plastic tasje

en mee naar huis nemen. Je ziet bijna nergens afvalbakken en toch is het er schoon. Kunnen wij nog

wat van leren!

En door …. Met de fiets door de Gion wijk gegaan, die we nu bij daglicht zagen. Natuurlijk zijn we

even bij de Yasaka Shrine gestopt om te kijken of we nog stempels (geen echte stempels maar

kaligrafie handwerk) konden scoren. Toevallig zag ik in de verte een Japanse bruiloft. De bruidegom droeg een elegante zwarte kimono. De vrouw droeg een witte kimono met een witte hoed die haar hoofd bedekte. Dit was heel bijzonder om te zien, er zijn nog maar weinig koppels die kiezen voor een traditionele Japanse bruiloft.

Jaarlijks vindt bij de Yasaka Shrine al ruim 1100 jaar een festival plaats.

Oorspronkelijk was het festival bedoeld om de stad van ziekten te verdrijven. In Japan zijn ze super

bijgelovig. Tegenwoordig viert het festival kunst in allerlei vormen. Ook de Yasaka pagode, 46

meter hoog, is bij daglicht indrukwekkend.

We hadden erg genoten van de fietstocht, maar de dag was nog niet om. Onderweg kwamen we

langs het Kanji-museum. Kanji zijn 'de chinese tekens' van het Japanse schrift. Er zijn er rond de 5000. De meeste Japanners kennen rond de 2000 kanji. Ik ken er een stuk minder, maar hier zal ik er een hoop leren. Het is nooit te laat om iets nieuws te leren, maar ook nooit te vroeg, dus natuurlijk moesten we daar even naar binnen. Het kanji museum liet kinderen (en buitenlanders) op een speelse manier kennis maken met kanji. Zo konden ze stempels verzamelen (dat hebben wij ook gedaan!) en samen 'kanji foto's' maken.

In alle musea kom je hordes schoolkinderen tegen. Die vinden het altijd grappig om Westerlingen te zien en maken dan grapjes. Als ik dan antwoord in het Japans is het dikke pret. En maar zwaaien!

Helemaal ondergedompeld in de Japanse cultuur was het tijd om te gaan shoppen voor een kimono.

Het is een speciale kimono geworden, een Furisode. Dit is een kimono-stijl die gekenmerkt wordt

door hele lange, wijde mouwen. Furisodes worden gedragen bij speciale gelegenheden door jonge,

ongetrouwde vrouwen. Toen ik een wat oudere vrouw aansprak in het Japans en zei waar ik voor

kwam, werden we al snel de winkel uitgeloodst en naar boven naar een grote zolder gebracht. Hier lagen superveel furisodes en banden en touwtjes en strikjes. Je kunt het zo gek niet bedenken. Ze

deden enorm hun best om een mooie furisode uit te zoeken met bijpassende band en toeters en

bellen. Geslaagd!!

Met een zware tas, tevreden weer richting ons hotel. ’s Avonds zijn we Italiaans wezen eten bij Pizzeria Go Ichi. Mam werd in het Italiaans aangesproken omdat ze dachten dat ze daar vandaan kwam! In dit tentje zijn pap en ik tijdens mijn vorige Japan reis ook wezen eten. Toen ik de eigenaar een foto van toen liet zien, werd hij nog enthousiaster dan hij al was. In de keuken kreeg iedereen te horen dat

er gasten waren die hier tig jaren geleden ook al waren. Heerlijk gegeten, super gezellige afsluiting

van een leuke dag.